Umowa na stanowisko cumownicze dla pływającego gazoportu już wkrótce

Proces dywersyfikacji dostaw węglowodorów do Polski to jeden z budujących przykładów kontynuacji niezależnie od zmian rządów. Jego zwieńczeniem było oddanie do użytku pod koniec 2022 roku systemu Baltic Pipe, zapewniającego dostawy gazu ziemnego do Polski ze złóż norweskimi przez nowe odcinki gazociągów podmorskich i rozbudowany duński system przesyłowy. Za sprawą zrealizowania w zakładanym terminie rzeczonej inwestycji Polska stała się w pełni niezależna od dostaw gazu ziemnego z Federacji Rosyjskiej.

Prognozuje się jednak, że zapotrzebowanie na “błękitne paliwo” w Polsce znacząco wzrośnie. Ma to związek przede wszystkim z dynamicznym rozwojem energetyki gazowej, która uzupełnia wysoce niestabilne odnawialne źródła energii, umożliwiając bilansowanie Krajowego Systemu Elektroenergetycznego. O ile dziś Baltic Pipe, terminal LNG w Świnoujściu, krajowe wydobycie oraz połączenia międzysystemowe umożliwiają pokrycie popytu na gaz ziemny z dużą nawiązką, już wkrótce istniejąca infrastruktura stałaby się dalece niewystarczająca, nawet po zakończeniu rozbudowy świnoujskiego gazoportu.

Dlatego jeszcze w okresie rządów Prawa i Sprawiedliwości rozpoczęte zostały przygotowania do budowy tzw. pływającego terminala LNG w Zatoce Gdańskiej. Po zmianie władzy w Polsce w grudniu 2023 roku projekt jest kontynuowany. Przypomnijmy, że w ramach części morskiej inwestycji powstanie specjalne stanowisko cumownicze zlokalizowane w odległości 3 kilometrów od wybrzeża wraz z podmorskim rurociągiem, który zapewni dowiązanie do części lądowej (jej zasadniczą częścią będzie gazociąg do Gustorzyna). Stanowisko cumownicze będzie zabezpieczone przed falowaniem nowymi falochronami osłonowymi, za których budowę odpowiadać będzie Urząd Morski w Gdyni.

Jak poinformował wiceminister infrastruktury Arkadiusz Marchewka, już na początku 2025 roku nastąpi zawarcie umowy na budowę infrastruktury dla jednostki FSRU. Nakłady inwestycyjne poniesione na ten cel przez Urząd Morski w Gdyni mają wynieść 800 mln zł. Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach dla inwestycji została wydana przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Gdańsku w tym roku w lutym. Co istotne, stanowisko cumownicze będzie dostosowane do obsługi dwóch jednostek FSRU. Gazowce zawijające do nowego terminala LNG będą cumowały na zasadzie “burta w burtę”. Po regazyfikacji gaz ziemny będzie wyprowadzany z jednostki FSRU poprzez wysokociśnieniowe kolektory i ramiona rozładunkowe oraz tzw. odcinek łączący do 3-kilometrowego gazociągu podmorskiego.

Sama jednostka FSRU zostanie wyczarterowana na 15 lat od Mitsui O.S.K. Lines przez Gaz-System, należącą w 100% do Skarbu Państwa spółkę zarządzającą systemem gazociągów przesyłowych, magazynami gazu ziemnego i terminalem LNG w Świnoujściu. Zapewni ona zdolności regazyfikacyjne LNG do 6,1 mld m3 gazu ziemnego. Zarezerwował je już w 100% Orlen, który po przejęciu Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa jest jego sukcesorem w charakterze de facto monopolisty na polskim rynku gazowym.